من یک آرزو دارم
ایران بدون اعدام و شکنجه؛
کشوری که در آن جراثقالها برای ساختن ایران آزاد و آبادی آن باشد نه برای به‌دار آویختن.
کشوری که در آن سنگسار و دست و پا بریدن به افسانه‌ها پیوسته باشد و نه روش جاری روزانه مردم.
و حاکم شرع و دادگاههای ضربتی در آن جایی نداشته باشد و عشق و دوستی و بردباری جای بی‌اعتمادی و کینه و انتقام را گرفته باشد.
من یک آرزو دارم؛
ایران آزاد و دموکراتیک؛
کشوری که در آن همه مردم از حق آزادی، حق زندگی و حق امنیت به‌طور مساوی برخوردار باشند.
هر کس آزاد باشد تا عقاید و خواسته‌هایش را بیان کند.
هر کس آزاد باشد که اعتراض کند.دنیا اشاعه بدهد.
کشوری پایبند به همزیستی و حسن همجواری باشد.
آری، من تردیدی ندارم ما بنیادگرایی را از صفحه تاریخمان برای همیشه پاک خواهیم کرد.
هر کس آزاد باشد که پوشش و راه و رسم زندگی‌اش را خودش انتخاب کند. و زنان در همه امور از جمله رهبری جامعه از حقوق برابر با مردها برخوردار باشند.
من یک آرزو دارم؛
ایران سرشار از بردباری و مسالمت و همچنین کشوری باشد که در آن انسانها با عقاید و مذاهب گوناگون در کنار هم به‌طور برابر بتوانند زندگی کنند.
هیچ دینی ممنوع نباشد.
و هیچ دینی بر دین دیگر هیچ امتیازی نداشته باشد.
تفتیش عقاید برافتاده باشد و از صحنه جامعه ایران حذف بشود و کسی به‌خاطر باورهایش تحت پیگرد قضایی قرار نگیرد.
من یک آرزو دارم؛
ایران صلح و دوستی، کشوری که جنگ و خونریزی و خشونت در آن به کلی رخت بربسته باشد.
کشوری که به‌جای بنیادگرایی و تروریسم، صلح و دوستی را در منطقه و در همه جای هیچ چیز نمی‌تواند مانع طلوع آفتاب آزادی برای مردم ایران بشود.
و هیچ چیز نمی‌تواند مانع تحقق آزادی در ایران بشود.
من صدای ملت بزرگ ایران را می‌شنوم که می‌گویند ما پیروز می‌شویم».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر